Η περίφημη εξίσωση του Ντρέικ (αν θέλουμε να την δούμε αισιόδοξα υποθέτοντας ότι η έλλογη ζωή είναι κάτι κοινό στο σύμπαν) υπονοεί ότι υπάρχουν αμέτρητοι εξωγήινοι πολιτισμοί εκεί έξω με τους οποίους θα μπορούσαμε κάποια στιγμή να επικοινωνήσουμε. Φυσικά, υπάρχει πάντα το Παράδοξο του Fermi που μας κόβει τα φτερά και μας κάνει να αναρωτιόμαστε "Ναι, αλλά που έχουν πάει όλοι;" Αν είναι τόσοι πολλοί οι "άλλοι" γιατί οι ουρανοί μας δεν είναι γεμάτοι διαστημόπλοια;
Όπως και να έχει το πράγμα η ύπαρξη ή μη εξωγήινων πολιτισμών είναι ένα τεράστιο μυστήριο προς το παρόν και πολλοί φοβούνται ότι δεν θα το απαντήσουμε ποτέ με σαφήνεια. Στο κάτω κάτω, όσο δεν καταφέρνουμε να επικοινωνήσουμε με κάποιον "άλλον" απλά δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξη του. Αλλά, κυρίως, δεν μπορούμε και να την αποκλείσουμε. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει τους ανθρώπους να ελπίζουν και να προσπαθούν να ανακαλύψουν κάποια εξωγήινη μορφή έλλογης ζωής. Από την δεκαετία του '60 που η ανθρωπότητα απέκτησε επαρκή τεχνολογία, στήνουμε τεράστια ραδιοτηλεσκόπια και στέλνουμε εξερευνητικά σκάφη και μηνύματα φιλίας στο διάστημα. Προσπαθούμε να στείλουμε, αλλά κυρίως να λάβουμε κάποιο σημάδι τεχνητής προέλευσης που θα μας αποδείξει μια και καλή ότι δεν είμαστε μόνοι.
Γιατί, όμως, εμείς οι άνθρωποι νοιαζόμαστε τόσο πολύ για αυτό; Τι είναι εκείνο που μας κάνει, παρά τα αμέτρητα πρακτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στον πλανήτη μας, να επιθυμούμε τόσο βαθιά την επικοινωνία με κάποιον άλλον;
