Όταν το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σου

«Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις» έγραψε ο Paulo Coello αλλά στην πράξη συχνά νιώθουμε ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Είναι ακριβώς την ημέρα που αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε δίαιτα που έρχονται επισκέψεις με ένα ταψί γαλακτομπούρεκο. Όταν αποφασίζουμε επιτέλους να χρησιμοποιήσουμε τον διάδρομο γυμναστικής που αγοράσαμε από το τελεμάρκετινγκ, παθαίνει βλάβη. Όταν ξεκινάμε να γράψουμε το βιβλίο μας, το μωρό παθαίνει κολικό. Όταν θέλουμε να διαβάσουμε για τις εξετάσεις, το αγόρι μας μάς παρατάει.

Μα τι πρόβλημα έχει επιτέλους αυτό το σύμπαν;

Ο Steven Pressfield στο βιβλίο του «The War of Art» αποδίδει αυτό το φαινόμενο στη διαβολική επίδραση της Αντίστασης που δε διστάζει σε τίποτα και εφευρίσκει τους πιο παράξενους και ευφυείς τρόπους για να μας εμποδίσει να κάνουμε αυτό που θέλουμε.

Όταν καταφέρουμε να αντισταθούμε στην Αντίσταση, να βάλουμε στην άκρη τους δισταγμούς μας, την τεμπελιά μας ή τους φόβους μας και επιτέλους να ξεκινήσουμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε η Αντίσταση ανεβάζει τον πήχη. Στρατολογεί συμμάχους. Τότε είναι που όλοι θυμούνται τα προβλήματά τους, ζητάνε τη στήριξή μας, διεκδικούν τα δικαιώματά τους, θέτουν τελεσίγραφα, μουτρώνουν, κλαίνε, αγοράζουν ντραμς και αρχίζουν τα μπουγέλα στο σαλόνι.

Για την ακρίβεια, όσο πιο στενή σχέση έχουν οι γύρω μας μαζί μας τόσο πιο επικίνδυνοι γίνονται. Τόσο πιο αλλοπρόσαλλα αρχίζουν να φέρονται και τόσο πιο πολύ συναίσθημα εμφανίζουν.

Προσπαθούν να μας σαμποτάρουν. Ναι. προσπαθούν να μας σαμποτάρουν. Συνήθως χωρίς να το ξέρουν και οι ίδιοι, αλλά αυτό προσπαθούν να κάνουν.

Ο λόγος είναι ότι και εκείνοι, όπως όλοι οι άνθρωποι, μαστίζονται από την δική τους Αντίσταση. Όταν εμείς καταφέρνουμε να ξεπεράσουμε τις παγίδες της δικής μας αντίστασης τότε κι εκείνοι αρχίζουν να αναρωτιούνται μήπως μπορούν κι εκείνοι να κάνουν το ίδιο. Και τότε η δική τους Αντίσταση τους τρίζει τα δόντια.

Συχνά ολόκληρες οικογένειες αρχίζουν πόλεμο με το ένα μέλος που αποφάσισε να αλλάξει κάτι και να κάνει κάτι διαφορετικό. Μπορεί να είναι μια ολόκληρη γειτονιά που πολεμάει στο πλευρό της Αντίστασης, μια κοινωνική ομάδα ή ακόμα και μία χώρα.

Αν θέλουμε να νικήσουμε την Αντίσταση και να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε πρέπει να είμαστε ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ. Δεν πρέπει να θυμώνουμε, ούτε να λυγίζουμε μπροστά σε κλάματα και ικεσίες και πρέπει να αγνοούμε τα τελεσίγραφα.

Όπως λέει ο ίδιος ο Steven Pressfield 

«όταν καταφέρεις να αποδράσεις δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω για το φιλαράκι που πιάστηκε στο συρματόπλεγμα. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις γι΄αυτόν (και θα σου το πει και ο ίδιος αν είναι πραγματικός φίλος) είναι να σκαρφαλώσεις αυτόν εκεί τον τοίχο και να τρέξεις».

Αν το κάνουμε αυτό, το δικό μας παράδειγμα μπορεί να βοηθήσει και τους άλλους να αντισταθούν στην δική τους Αντίσταση.