Εσύ το ήξερες ότι τόσον καιρό πίνεις λάθος τον καφέ σου;
Αυτό ισχυρίζεται επιστημονική έρευνα που μας δείχνει επιτέλους πως να φτιάχνουμε και πως να πίνουμε τον τέλειο (σύμφωνα με τα γούστα μας) καφέ και να μη δείχνουμε τελείως χωριάτες.
Κατ' αρχάς μεγάλη σημασία στην εμπειρία της απόλαυσης ενός φλιτζανιού αχνιστού καφέ φαίνεται να παίζει η ώρα. Δεν είναι η κάθε στιγμή ίδια και όπως φαίνεται δεν είναι και το κάθε φλυτζάνι καφές ίδιο. Υπάρχουν κάποιες "μαγικές" στιγμές κατά τις οποίες απολαμβάνουμε σε μεγαλύτερο βαθμό τον καφέ και κάποιες άλλες που υπονομεύουν αυτή την συνήθεια.
Μία από τις πιο όμορφες στιγμές της ημέρας είναι αυτό που οι φωτογράφοι αποκαλούν "Χρυσή Ώρα", δηλαδή τα λεπτά εκείνα πριν την δύση του ήλιου που το φως μοιάζει χρυσαφένιο. Ελάχιστες άλλες στιγμές μπορούν να την ανταγωνιστούν σε ομορφιά και μία από αυτές, η πιο γλυκιά από όλες, είναι αυτή που οι φωτογράφοι αποκαλούν (τι άλλο;) "Γλυκιά Ώρα".
Η "Γλυκιά Ώρα", που οι ζωγράφοι ονομάζουν "Μπλε Ώρα", είναι η στιγμή εκείνη που ξεκινάει από την στιγμή που δύει ο ήλιος μέχρι που σκοτεινιάζει τελείως και το χαρακτηριστικό της είναι το υπέροχο γαλάζιο χρώμα με το οποίο λούζει τα πάντα. Οι οπτικοί καλλιτέχνες (ζωγράφοι, φωτογράφοι, κ.λ.π.) συχνά πασχίζουν να αιχμαλωτίσουν στα έργα τους αυτές τις σύντομες στιγμές που το φως χρωματίζει τόσο γλυκά τη Γη παρά το γεγονός ότι το φαινόμενο δεν διαρκεί πολύ.
Όμως δεν είναι μόνο οι καλλιτέχνες και οι ρομαντικοί που ενδιαφέρονται για αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές. Το ημίφως απασχολεί πολύ την ανθρωπότητα για λόγους πρακτικούς αλλά και "πονηρούς" μερικές φορές.
Στο προηγούμενο άρθρο έγραψα για το απλούστατο τεστ Bechdel που μπορεί (υπό προϋποθέσεις) να αποκαλύψει τον βαθμό στον οποίο παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά οι γυναίκες σε μία ιστορία. Κι όμως, όσο απλό κι αν είναι το τεστ Bechdel, οι μισές τουλάχιστον ταινίες αποτυγχάνουν να το περάσουν. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Μαρκ Χάρις αν ήταν υποχρεωτικό να
περάσουν το τεστ Bechdel οι ταινίες τότε οι μισές υποψηφιότητες για
όσκαρ του 2009 θα βρίσκονταν σε κίνδυνο.
Τι συμβαίνει και το Χόλιγουντ δεν προωθεί τις ταινίες με ουσιαστικούς γυναικείους ρόλους;
Το πρόβλημα
Αν ένας εξωγήινος που δεν είχε καμία ιδέα από ανθρώπους παρακολουθούσε τις ταινίες μας ή διάβαζε τα βιβλία μας (ανάμεσα σε άλλα συμπεράσματα) θα κατέληγε στην άποψη ότι οι γυναίκες είναι σημαντικά λιγότερες από τους άντρες. Στην λογοτεχνία και τον κινηματογράφο κατά μέσο όρο οι αρσενικοί χαρακτήρες είναι διπλάσιοι από τους θηλυκούς. Στην πραγματικότητα οι γυναίκες αποτελούν το μισό του ανθρώπινου πληθυσμού και αριθμούν δισεκατομμύρια.
Επίσης, συνήθως οι ρόλοι των χαρακτήρων που παίζονται από γυναίκες είναι κατά κανόνα υποστηρικτικοί και δευτερεύοντες επιτρέποντας στους αρσενικούς χαρακτήρες να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην υπόθεση και να ασχοληθούν με τα "σημαντικά" πράγματα. Οι γυναίκες στην μυθοπλασία συνήθως είναι θύματα, δολοφονούνται, απάγονται ή χρειάζονται σώσιμο (από έναν άντρα). Αν έχουν πιο ενεργητικό ρόλο τότε ή ερωτεύονται (έναν άντρα) ή είναι ο "κακός" της ιστορίας που στο τέλος ηττάται.
